ŞİMDİ UZAKLARDASIN, GÖNÜL HİCRANLA DOLDU…

Bodrum antik çağlardan günümüze kadar birçok sanatçıya ev sahipliği yapmıştır. Yakın tarihte Bodrum’un herkesçe bilinir olmasının bu sanatçılarla bağlantısı aşikârdır. Her köşesinde birinden bir iz olması Bodrum’u farklı kılan özelliklerinden biridir.

Hadi birlikte Kumbahçe, İçmeler tarafına doğru gidelim. Yokuş başından dümdüz vuralım kendimizi aşağıya doğru.  Eskiden Halikarnas Diskonun olduğu yere doğru indiğiniz caddenin adını bilir misiniz? Ben hatırlatayım. O caddenin adı “Zeki Müren Caddesi”… Denize yaklaşmadan duyduğunuz Zeki Müren’den şarkılar uzaktan bile siler kulağınızın pasını. Elinde mikrofonuyla duran heykelin yanında hazır bekleyen BUİCK marka kırmızı arabası “Şimdi Uzaklardasın, gönül hicranla doldu” şarkı sözleri çınlıyormuş gibi gelir kulaklarınızda… Kendinizi Zeki Müren Sanat Müzesinde buldunuz şu anda.  Her köşesinde yaşanmışlığın izleri gözünüzün önünde büyüyen, gelişen, üreten, başaran, yaşayan, Sanat Güneşinin hayatına tanık oluyorsunuz.

En tepedeyken aldığı ödüllerdeki gururuna, yükselirken çizdiği desenlere verdiği isimlerden ruhuna, sosyal yaşamındaki samimiyetine, sahnedeki şatafatına ve inanılmaz özgüvenine tanık olursunuz. Hele kendi elleriyle diktiği kostümlere işlediği payetlerdeki intizamını görünce, 15 cm’lik apartman topuklarla sahnede kelebek gibi uçtuğu anları hayal etmeniz zor değil. İşte arka fondan bir ses gelir o zaman “ Kimsesizlerin kimsesizi,  yalnızların yalnızı, dertlilerin dertlisi, adım mesut göbek adım bahtiyar, siz beni böyle bilirsiniz, mesut bahtiyardan şarkılar dinlediniz… “

O zaman o mütevazı sedirin köşesine oturup, ahşap sehpanın üzerinde duran votka şişesinin, Zeki Müren’den kalan son bir kadehi yudumlamak istersiniz… 

Kendini ne kadar kimsesizlerin kimsesizi olarak ifade etse de binlerce insan onu hiçbir zaman yalnız bırakmıyor. Keyifte, kederde sohbette o eşsiz sesi ve muhteşem şarkıları ile muhakkak bir kalbin içinde hayat buluyor.

Zeki Müren Sanat Müzesi Zeki Müren’in son yıllarında sürekli olarak yaşadığı evdir. Zeki Müren 24 Eylül 1996 yılında Vefatından sonra bütün mal varlığını TSK Mehmetçik Vakfı ve Türk Eğitim Vakfı’na bırakmıştır. 2000 Yılında Kültür Bakanlığı ve Vakıflar (mirasçıları) arasında yapılan bir protokolle Müze haline getirilmiştir. Yerli ve yabancı turistlerin ilgisini çeken Zeki Müren Sanat Müzesi Kültür ve Turizm Bakanlığı personelleri tarafından işletilmektedir. Müzeler yönetmeliği çerçevesinde ziyarete açıktır. Yıllık 75.000 – 80.00 civarında ziyaretçi alır. Zeki Müren Sanat Müzesi Bodrum’da ziyaret edilecek yerlerden bir tanesidir…

“6 Aralık 1931 Doğmuşum. İyi halt etmişim… Son tarihi bilseydim işportacı olurdum. Hayatın anası tablamda… “ Zeki Müren’in otuzlu yaşlarında kendini anlattığı dizelerin ilk ve son cümleleriyle selam gönderelim Sanat Güneş’imize…

6 Aralık 1931, Doğmuşum… İyi halt etmişim

39 İlk Okul, Siyah önlük beyaz yaka.

Topluma ilk fiyaka.

44 Orta Mektep, Soluk beniz kısa saç.

Umutlardan kıskaç

47 Lise, Pembe hayaller, yeşil filizler.

Yorulmayan yorgun dizler.

Akademi 1950, Renk deryasında renksiz yelkenli.

1955 Sahne, Çile, para, para, çile.

Ne dilersen dile.

62 en büyük aşkım…

62 en deli gönlüm…

62 en… neyse…

Bin dokuz yüz bilmem kaç,

Veda kara dünyaya...

Son tarihi bir bilseydim,

İşportacı olurdum

Hayatın anası tablamda…

Sevgi ve Dostlukla

AYSER ÖZBULUT